รู้สิทธิ คือ รู้จักอำนาจอันชอบธรรมของตนเอง เอาใจใส่ปฏิบัติตามอำนาจภายใน
ขอบเขตสังคมโดยชอบด้วยกฎหมาย เช่น อำนาจอันชอบธรรมในการลงคะแนนเสียงเลือกตั้ง ข้าราชการ
มีอำนาจอันชอบธรรมในการเบิกสวัสดิการต่าง ๆ นักเรียน นักศึกษา มีอำนาจอันชอบธรรมในการเลือก
ชมรมอำนาจอันชอบธรรมในการซื้อของที่สหกรณ์ ฯลฯ ทั้งนี้ต้องไม่ละเมิดสิทธิของผู้อื่น

รู้หน้าที่ คือ รู้จักหน้าที่ของตนเอง ปฏิบัติตามกิจที่ควรทำและกิจที่ต้องทำเช่นหน้าที่
ของนักเรียนนักศึกษา คือการเอาใจใส่การศึกษาเล่าเรียนหน้าที่ของพลเมืองที่ต้องเสียภาษีหน้าที่ของ
ข้าราชการที่ต้องปฏิบัติงานตามระเบียบราชการ

มีวินัย คือ การประพฤติปฏิบัติตน อยู่ในระเบียบแบบแผนและข้อบังคับ ข้อปฏิบัติของ
สังคมของสถาบันนั้นๆ สังคมใดไม่มีวินัยสังคมนั้นย่อมไม่เป็นสุข เพราะคนในสังคมจะไม่ประพฤติปฏิบัติ
ในทำนองเดียวกัน ความระส่ำระสายย่อมเกิดขึ้น ความไม่เป็นระเบียบเรียบร้อยย่อมเกิดขึ้นกฎหมายได้
ระบุวินัยและข้อปฏิบัติ ข้อบังคับของข้าราชการไว้เป็นตัวอย่าง เช่น วินัยข้าราชการครู วินัยข้าราชการ
ตำรวจ วินัยข้าราชการทหาร วินัยข้าราชการพลเรือน แม้แต่ในพระพุทธศาสนาก็ได้ระบุวินัยสงฆ์ไว้อย่าง
ชัดเจน นักเรียน นักศึกษา ในสถาบันต่างๆย่อมต้องมีวินัยหรือข้อบังคับของสถาบัน ข้อปฏิบัติเพื่อให้ทุก
คนยึดถือปฏิบัติเป็นแบบอย่างที่ดี และความเป็นระเบียบเรียบร้อยแสดงถึงสังคมที่มีวัฒนธรรม

ใฝ่คุณธรรม คือ การคิด การประพฤติ ปฏิบัติ แต่สิ่งที่ดีงาม การปลูกฝังคุณงาม ความดี
ให้เกิดขึ้นในจิตใจ อันจะส่งผลให้มีความประพฤติที่ดีงาม